Jak klasyfikujemy gaśnice
W najprostszym rozumieniu gaśnica jest przenośnym urządzeniem do gaszenia ognia, rodzajem grubościennej, metalowej (żelaznej) butli, w której umieszcza się skompresowaną substancję gaśniczą, uwalnianą za pomocą spustu (dźwigni). Większe butle (powyżej 2 kg pojemności) są przeznaczone do likwidowania ognisk pożarowych w budynkach, małe do ochrony samochodu. Gaśnice nie służą do gaszenia pożarów, ale zarzewi ogniowych, a ze względu na rodzaj użytego środka gaśniczego, dla rozróżnienia są oznaczane odpowiednimi symbolami.
Oznaczenia środków ppoż od rodzaju pożaru
– A – do gaszenia ciał stałych płonących i żarzących się (np. drewno);
– B – do gaszenia płynów oraz ciał stałych płonących i topiących się (np. benzyna, smoła);
– C – do gaszenia gazów palnych (np. metan);
– D – do gaszenia palnych metali (np. uran);
– F – do gaszenia łatwopalnych substancji gotujących się (np. tłuszcze).
W poprzednim nazewnictwie istniał jeszcze symbol E, pod którym umieszczano środki do zastosowań wobec urządzeń pod napięciem elektrycznym. Obecnie taka informacja widnieje na korpusie przystosowanej do tego celu gaśnicy.
Rodzaje gaśnic
Według umieszczonego wewnątrz środka gaszącego, gaśnice dzielimy na:
• GWM – wodne, gaszące zarzewia ognia A oraz AF. Większość pozwala na użycie przy urządzeniach pod napięciem do 1000 V, należy jednak zachować 1 m odległości od gaszonego obiektu;
• GP – proszkowe, z których wyróżnia się proszki węglanowe (do pożarów BC) oraz fosforanowe (pożary ABC). Wszystkimi można gasić sprzęt elektryczny pod napięciem do 1000 V, z zachowaniem 1 m odległości, jednak użycie tego typu gaśnic niszczy każde ugaszone mienie;
• GH – czyste środki gaśnicze, w zależności od wypełnienia można nimi gasić zarzewia ognia AB, BC albo BCF. Pozwalają na gaszenie urządzeń elektrycznych, nie powodując przy tym ich zniszczenia. Jednym z używanych środków był halon, wycofany ze względu na jeden z czynników odpowiedzialnych za niszczenie powłoki ozonowej.
• GS – CO2 (gaśnica śniegowa), służąca do gaszenia pożarów BC oraz urządzeń pod napięciem. Wadą gaśnic śniegowych jest podwyższanie zawartości dwutlenku węgla w gaszonych pomieszczeniach i zniszczenia mienia poprzez powodowanie szoku termicznego.
• GPW (także GW, GPN, GWG, GWF) – pianowe, do gaszenia pożarów AB albo ABF. Będące w użytku pozwalają na gaszenie urządzeń elektrycznych w odległości 1 m, do 1000 V.
Do lat 80-tych używano jeszcze gaśnic tetrowych, ale wycofano je ze względu na znaczną szkodliwość dla zdrowia.